ΚΗΦΙΣΙΑΣ 263

ΚΗΦΙΣΙΑ

 210- 8015113

 210-3815000

ΟΙ ΣΛΑΒΟΙ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ

ΚΑΡΟΛΟΣ ΧΟΠΦ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΠΟΙΚΗΣΕΩΣ ΣΛΑΒΙΚΩΝ ΤΙΝΩΝ ΦΥΛΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ

Δύο τόμοι , δεμένοι με χρυσοτυπία , 223 σελίδες , σχήμα 17 Χ 24 εκ. Εκδόσεις Μένανδρος 2010 (πιστή αναπαρωγή των πρωτοτύπων του 1872 και του 1843) .

Ενδεικτικά τα περιεχόμενα των τόμων :

ΚΑΡΟΛΟΣ ΧΟΠΦ :  ΟΙ ΣΛΑΒΟΙ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ   (1872)

Μετάφραση : ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΖΑΜΒΑΔΗΣ , Καθηγητής στο εν Βενετία Πανεπιστήμιο .

Εισαγωγή του Μεταφραστού .

Αι Σλαβικαί επιδρομαί εις την Ελλάδα .

Η Δυναστεία των Ισαύρων και οι των Σλάβων πόλεμοι μέχρι τςη ανακτήσεως των Πατρών .

Σλαβική υπόθεσις του Φαλμεράγερ .

Ανασκευή των θεωριών Φαλμεράγερ .

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ : 

Ο φιλέλληνας Γερμανός ιστορικός Κάρολος Χόπφ (1832-1873), καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Greifswald, τεκμηριώνει με ιστορικά επιχειρήματα και επιστημονικό τρόπο την αδιάρρηκτη συνέχεια του Ελληνισμού κατά τους Μέσους (Βυζαντινούς) Χρόνους (577-1204). Η μετάφραση της μονογραφίας του Χοπφ ήλθε να προστεθεί στην ελληνική ιστοριογραφική παραγωγή που, ξεκινώντας με την εισαγωγή του Σπυρίδωνος Ζαμπέλιου στα Άσματα δημοτικά της Ελλάδος το 1852 (αρ. 204 της Βιβλιοθήκης Ιστορικών Μελετών) και κορυφούμενη με την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου το 1860-77 (βλ. και του ιδίου, Περί της εποικήσεως Σλαβικών τινών φύλων εις την Πελοπόννησον, αρ. 209 της Βιβλιοθήκης Ιστορικών Μελετών), αποσκοπούσε στην ανασκευή των θεωριών του Φαλλμεράυερ περί εκσλαβισμού των Ελλήνων, οι οποίες ταλάνισαν τους Έλληνες πολιτικούς και διανοουμένους του 19ου αιώνα και έδωσαν το έναυσμα για τη γένεση της ελληνικής ιστοριογραφίας και ανάπτυξη της λαογραφίας.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ : ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΠΟΙΚΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΣΛΑΒΙΚΩΝ ΤΙΝΩΝ ΦΥΛΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ ( 1843)

Εισαγωγή .

Περί της εποχής και τρόπου της εποικήσεως των Σλαβικών φυλών εις την Πελοπόννησο .

Η μάχη των Πατρών .

Περί Αβάρων .

Τι αναφέρει ο Προκόπιος .

Οι ελλείψεις των μελετών του Φαλμεράγερ .

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ : 

Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος (1815-1891), ο θεμελιωτής και "πατέρας" της νεοελληνικής ιστοριογραφίας, ανασκευάζει εδώ τις "παραδοξολογίες" του Φαλλμεράυερ περί εκσλαβισμού των Ελλήνων. Το βιβλίο αυτό είναι η πρώτη ιστορική πραγματεία του Παπαρρηγόπουλου και αποτελεί τον προάγγελο της πεντάτομης Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους (1860-1877). Η δημοσίευση της "Ιστορίας του Μωρέως κατά τον Μεσαίωνα" του Γερμανού ιστοριογράφου (1830) αποτέλεσε το έναυσμα για την γένεση της ελληνικής ιστοριογραφίας. Ο Παπαρρηγόπουλος επισημαίνει στον πρόλογό του: "Τινές ισχυρίσθησαν, ως γνωστόν, ότι εν μέσω των μεγάλων τρικυμιών του μεσαίωνος η αρχαία Ελληνική φυλή εναυάγησεν αύτανδρος και ότι το έθνος το σήμερον φέρον το περικλεές τούτο όνομα είναι γένος νόθον, όχλος βαρβάρων συρρευσάντων ενταύθα από βορρά και δύσεως και μεσημβρίας και ανατολής". Η ακραία θεωρία, ότι οι Νεοέλληνες δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους, αλλά κατάγονται από Σλαύους και Αλβανούς εποίκους, ενέτεινε την ελληνική ροπή προς την αυτογνωσία. Η μελέτη αυτή του Παπαρρηγόπουλου έδωσε το έναυσμα σε νεώτερους, Έλληνες και ξένους, ιστορικούς, όπως τον Κάρολο Χοπφ (1872) να συνεχίσουν την ανασκευή των ιδεών του Φαλλμεράυερ και τη μελέτη του ξεχασμένου έως τότε Βυζαντίου.